Tutto è bene quel che finisce bene

Home Forums Verslagen Tutto è bene quel che finisce bene

  • Dit onderwerp bevat 0 antwoorden, 1 stem, en is laatst geüpdatet op 1 jaar geleden door Cees.
1 berichten bekijken (van 1 totaal)
  • Auteur
    Berichten
  • #3493
    Cees
    Deelnemer

    Italiaans Kampioenschap (assoluto e Master) 2023 Talamone, 22-24 settembre

    De wrede wonden van een overigens fantastische ONK in Medemblik hadden nog maar net een dun en kwetsbaar korstje toen het zilte zout van de Middellandse zee in de baai van Talamone zich al weer pijnlijk naar binnen vrat. Maar daarover later wat meer…

    Gelukkig was daar die derde dag met een mooie NNO-wind van soms wel 20 knopen. Over de everzwijnen en bevers herbergende Maremma-heuvels jaagde deze wind over de haven de baai in. Het werd Champagne Sailing op azuurblauw water met Ruisdaelige schuimkoppen en wolken. Daar heelden ineens de wonden van de Nederlanders in rap tempo. Ondanks een aandewindse capsize van de NED-7, zo’n vijf meter voor de boventon, uitwijkend voor de als 3de en 4de rondende Finnen, bleef niets dan voldoening en euforie achter over van deze onvergetelijke dag.

    Wat. Was. Het. Gaaf.

    De dagen ervoor waren, na een door de eerste doppio aan de Tyrreense zee snel vergeten reis van formaat over onder meer een donkere, natte en mistige Gottard-pas, ook cool.. maar net als het ONK waren de eerste dagen lastig, relatief weinig wind, lastige golven met daarbij nog een onopgemerkte en verwarrende baanwijzigingen. Het talent, nodig om dat weertype goed te snappen, was niet naar het zuiden afgereisd.
    Dag 1 begon met een ziedende door de natuurlijke venturi tussen Corsica en Sardinië aangejaagde zuid-zuidwestenwind. De parasols van de doppio-leveranciers werden ingeklapt.. woorden als paura en vento fortissimo gonsden rond de Italiaanse antipasta die allemaal net niet weg waaiden. De NED-7 zeilde als eerste de haven uit en genoot van 25 graden warme inmiddels nog maar 15 knopen wind en 20 graden warm water. Heel even hadden we door het onstuimige water, sommigen bezigen hier het woord ‘grommende’, een déjà vu met het trainingsweekend voor het ONK in Scheveningen enkele jaren geleden maar dat ebde opmerkelijk snel weg door een aantal grote verschillen waarvan hier genoemd de hartverwarmende watertemperatuur en niet in de laatste plaats de oogstrelende azuurblauwe kleur die je in een paradijs doet wanen. Maar al snel zakte de wind tot onder de voor sommigen frustrerende 8 knopen, de golven bleven nog lang heftig narollen wat het een woelig spel maakte, en werd het echte spel gedomineerd door de Italianen.
    De tweede dag begon een stuk rustiger met schitterend weer na een lange weinig hoopgevende nachtelijke regenbui. De wind zakte nog wat verder weg en opnieuw was het een lastige dag. De NED-29 (her)vond zijn mojo na een resonerend gesprek met zijn zwaard en zeilde zich de top in. De NED-11 zeilde legend-arisch en klopte vele Italianen. Zelfs pikte hij een spelbepalende shift op die hem naar de derde plek bij de boventon bracht. De lezer begrijpt dat dit in vele talen onder de inmiddels weer uitgeklapte parasolletjes heeft geklonken.
    Terug aangekomen bij de derde dag in dit verhaal doet die je reflecterend inzien dat het dit spel is wat in ieder geval een aantal van ons, het geldt niet voor iedereen uiteraard en natuurlijk is er geen ranking of kwaliteitsoordeel aan verbonden, aantrekt.

    Wat hebben we genoten.

    De chaotische en ellenlange prijsuitreiking met door elkaar lopende leeftijds-categoriën hebben we minzaam en geduldig overleefd, een levensbedreigende fietstocht in het schemerdonker over de SS110 naar een restaurant hebben we net op tijd gestaakt om aan de immer ritselende bermkant van de veilige vangrail die je deed denken aan de schuine hellingen die VDP moet slechten in zijn veldrijd-wk’s terug te keren naar vastere grond waarna we in een lokaal lokaaltje fantastisch gegeten hebben om de verjarende NED-29 bovenop zijn toch al mooie zeildag een extra lading feestvreugde te bezorgen.
    Inmiddels is het maandag… en kijken we vanaf ons balkon, 53 meter boven het Lago di Garda, naar de vallende avond. Over een paar dagen gaat het volgende zeilavontuur van start.

    We hopen dat het waait. Maar laat Vento, ook wel bekend als Peler, dat maar niet horen.. voor je het weet, maakt deze te eerbiedigen koningswind zich boos en krijgen we het harder dan we hebben kunnen.

1 berichten bekijken (van 1 totaal)
  • U moet ingelogd zijn om op dit onderwerp te kunnen reageren.