ONK Sprint

[Ronald Ruiter]

Op zondagmiddag bij de prijsuitreiking had ik er al geen goed gevoel bij, maar nadat ik maandagavond tijdens een college van een gedragspsycholoog (tja je bent nooit te Master om te leren) het verschil tussen beïnvloeden en manipuleren nog eens uitgelegd kreeg, wist ik het zeker……. Het kan geen toeval zijn dat ik op de tiende plek ben gestrand. Je pakt een keer de schrijfpen over van een werkweigeraar en je bent de week erop ook direct de typepineut. Dat gelooft toch niemand…..?
En wat was ik naïef: nadat mijn dappere poging tot een topklassering in de tweede race van dag twee al genadeloos werd afgestraft met een volledig onterechte UFD (ik lag er misschien maar een half bootje over….) en dat vervolgens Peter Aukema vlak achter me door de jury zonder enige tegenstribbeling (duhuh) even tot twee pirouetjes werd gedwongen, had genoeg reden moeten zijn om dit geniepige spel te doorzien. Maar nee hoor het duurde nog tot dinsdag, toen ik de uitslagen eens goed bekeek, dat ik het bedrog ontdekte…….. Blijkbaar was al het natte gemanipuleer nog niet voldoende. In de droge catacomben van het clubhuis werd gewoon even een extra wedstrijd toegevoegd om te zorgen dat ik echt als 10de klasseerde. Toen ik daar na het weekend over reclameerde, kreeg ik de bevestiging. Er was inderdaad “per ongeluk” een extra wedstrijd toegevoegd. Die wordt nog eruit gehaald. Maar dat zou helemaal niets betekenen voor de uitslagen. Echt niemand verandert van positie, behalve…………….. U raadt het al…….. Maar ok, ik ben een grote jongen, ik laat me niet kennen. Ik type dat stukje wel………

Dus nu over het ONK Sprint: Ooit, lang geleden, deed ik verslag van de Masters op Barbados. Dit teruglezend, moet ik eerlijk bekennen dat dat een beetje overenthousiast was en wellicht nog enigszins beïnvloed werd door het met rum doordrenkte bloed in mijn aderen. Toen ik het schreef, was ik er namelijk heilig van overtuigd dat het nooit meer beter zou worden. Tot afgelopen weekend……

Want wat was het geweldig in Harderwijk. Ehhh Harderwijk……? Hoe die eigenwijze gasten daar ons toch hebben laten denken dat het Harderwijk is, is me een raadsel. Het is gewoon Biddinghuizen. Zal wel iets met het imago van de polder versus het oude land te maken hebben. Anyway, de namen van zowel Harderwijk als Biddinghuizen ogen sowieso totaal dissonant bij het gevoel dat we afgelopen weekend ter plekke mochten ervaren.

Want als je in een soort van trendy lounge/beachclub achtige setting je verse koffietje drinkt bij de geur van lente en zonnebrand, alvorens je je bootje na maximaal 10 meter rijden in het heerlijke zoete vocht van de randmeren doopt, dan dekt het met aardappellucht omgeven Biddinghuizen, of het met Veluwsch Calvinisme doorspekte Harderwijk echt de lading niet. Dan kwalificeren Costa Randmeer, Playa Flevo, Biddinghuizen Beach, Côte du Ruurd, etc. stuk voor stuk als beter passende namen.

Het terug komen zeilen richting strand op Barbados was een unieke ervaring. Daar stonden onze eigen beachbabes met onze trolleys te wachten. Maar zonder ze tekort te willen doen, we houden immers zielsveel van ze, moeten ook zij hun meerdere herkennen in WV Randmeer. En ik durf hier best toe te geven dat ik naast de dagdromen over Barbados nog altijd regelmatig onrustig wakker wordt van Hale Berry in “Die Another day”. Daar komt ze bevallig, in te heet gewassen bikini, uit de zee gerezen, terwijl ik, ehhh James Bond, haar uitgebreid met verrekijker gadeslaat. Of misschien nog veel mooier: “Zomerliefde” (naar het boek van Wolkers) waarin Sophie Hilbrand geheel (maar dan ook echt geheel) nakend uit de Waddenzee komt lopen terwijl ik, ehhh, Waldemar Toornstra (the lucky Basterd) haar fotografeert en daarna een broeierig gesprekje aanknoopt.

Tja en sinds dit weekend heb ik er een nieuwe beeltenis bij. En daar is niets tegenop gewassen. Want de koningin der beachbabes, de Bond Girl van WV Randmeer, het lichtend voorbeeld van Hale en Sophie is ons aller Greet met haar plateau vol frituur, die je door het zand tegemoet komt schreiden, terwijl je nog uitdruipend je zeiltje staat op te rollen. Tegen die overweldigende gastvrijheid, voorzien van onvermoeibare glimlach is geen bikini (of zelfs het compleet ontbreken daarvan) opgewassen.

Wist u trouwens dat de beachclub van Randmeer “Meet en Greet” heet? Dit lijkt een heel dapper uitgekiende dubbele verwijzing naar ontmoeten en groeten, maar dat klopt alleen voor het laatste deel: “greet”. Het woord “meet” heeft helemaal niets te maken met ontmoeten, maar verwijst enkel en alleen naar de onbedwingbare dwangneurose van een aantal Randmeerders (namen zijn bij de redactie bekend) om hun achterlijk spanning oeverloos te blijven meten. Echt, als er overal in deze Polder zoveel en zo nauwkeurig gemeten wordt als bij Randmeer, dan was Lelystad Airport de eerste fase van plannenmakerij nooit door gekomen.

Tja en dan heb ik nog niet eens wat over het zeilen zelf gezegd. Schande! Want waar gaat het nu uiteindelijk om? We kwamen toch om te zeilen? Ok, even kort dan. We zeilden op zaterdag negen (!) wedstrijden, waarvan zelfs eentje zonder U of zwarte vlag, met maar één (!) algemene terugroep, met professionele jury, fantastische boeienleggers en een geweldige startschip bemanning. De banen lagen er zonder uitzondering perfect in en zelfs als de boeien en het schip verlegd moesten worden, dan zat er nog niet meer dan een half uur tussen de starts. Echt een unieke prestatie. Het was een beetje als PJ of Nicholas zien gijpen met 7 bft. Het ziet er super simpel uit totdat je het zelf moet doen. Het leek bijna alsof het een heel eenvoudig dagje was voor het comité. Maar de omstandigheden waren natuurlijk helemaal niet zo simpel. Ze hadden het gewoon perfect in de vingers! Complimenten aan Allard en zijn gehele team, maar niet in de laatste plaats ook voor Eddy, die in de voorbereiding en ter plekke op de achtergrond een belangrijke rol speelde.

En dan over de zeilers: na 9 wedstrijden stond local hero Arjan Vos op een eerste plek met een voorsprong van 10 punten. Echt super stabiel en belachelijk snel gezeild. Gedoodverfde favoriet Nanno en herintreder Gerko volgden op gepaste afstand. Arjan besloot vervolgens dat het genoeg was. Het meisje gaat voor het bootje vanzelfsprekend. En deze familyman besloot ons ook allemaal nog een kans te geven.

Zondag was het allemaal anders. Minder wind met een pauze tussen de eerste twee wedstrijden en de laatste twee door helemaal gebrek aan wind. Een shift van 70 graden en grote drukverschillen op de baan, veroorzaakt door de seabreeze vanaf het Uddelermeer, maakten het nog uitdagender dan zaterdag. Natuurlijk is het dan belangrijk om een strategie en een plan te hebben als je start, maar deze zondag was het de casinostrategie die het beste werkte. Gewoon een kant gokken en hopen en bidden dat het goed komt. Bijzonder om te zien dat ook dan Nanno, Gerko, Peter, Joost en Johan gewoon altijd voorin zitten. Echt een prestatie!

Toch vond het comité het toen wel mooi geweest. Met instemming van het overgrote deel van de vloot en met afgrijzen van een kleiner deel; waarom zouden we tenslotte met dit soort gallery sailing al om 13.30 de wal opzoeken……….?

Maar uiteindelijk werden de meeste frustraties al voor de prijsuitreiking (en die was snel) weggespoeld met koud bier en bleek dat Gerko, Nanno net was voorgebleven en dat Joos Bos op de derde plek was geëindigd. Van harte gefeliciteerd.

Voor mij waren de pesterijtjes toen helaas nog niet voorbij. Ik vraag me echt af waar ik het aan te danken heb, maar ik werd naast de winnaar van de schrijversprijs ook nog eens gehuldigd als beste Master. En terwijl dat met twee GGM’s en vijf GM’s voor me natuurlijk niet iets is om trots op te zijn, zag ik bij thuiskomst ook nog eens dat ze me voor de grap de GGM prijs hebben meegegeven. Maar het allerergste is dat ik die prijs met de nieuwe uitslagen bijna zeker (ik moet het uit mijn hoofd uitrekenen) ook nog eens moet afstaan aan Arjan, die op zondag niet eens mee deed. Wrijf het er maar lekker in!!!

Als ik nog eens goed terugdenk aan dit weekend, begrijp ik eigenlijk niet dat mijn bootje er nog ligt. Je hoort tegenwoordig steeds meer over pesters op school, of zelfs op het werk, maar dat je ook bij je sport weggepest kunt worden, dat is nieuw voor me. Maar ik zal me weer niet laten kennen: Arjan, die prijs (met GGM erop) krijg jij hoor! Hij is echt prachtig.

Tja, en dan zou ik willen stoppen en zoals gewoonlijk lees ik het dan nog een keertje door, voordat ik op de verzendknop druk. En ineens weet ik het. Ik ben er helemaal achter waarom die Harderwijkers formeel in Biddinghuizen zijn gevestigd. Finn wedstrijden in de buurt van de lichtelijk Christelijke Veluwe zijn onmogelijk. Bij elke start en boeironding van het ONK Sprint werd meer gevloekt dan er gebeden wordt in de duizenden kerken langs de randmeren en op hoger volume dan de grootste kerkklokken van de biblebelt. Tjongejongejonge…… je kon de stresshormonen ruiken boven de pepernotenlucht van bakkerij Van Delft uit Harderwijk.

Maar gelukkig was het ook het weekend van de grote verzoening en zelfreflectie. Want ik zag zelfs een verder niet aan te duiden voorzitter zich uit eigen beweging terugtrekken uit een wedstrijd na een iets te enthousiaste knuffel met vier andere boten bij de onderboei. Verder werden de Friesche Vloeken richting jury ook met welgemeende excuses teniet gedaan en waren de sorry’s en excuses niet van de lucht. Kortom, het kwam uiteindelijk best wel goed daar in Harderwijk………. Ehhh Biddinghuizen.

Tot op de zomerwedstrijden in Sneek!
NED 73

[Auteur]

Berichten